34.

Wciąż nie mogła uwierzyć, że dała się w to wciągnąć. W imię czego? W chęci zemsty? Stała właśnie oparta o czyjeś łóżko, prawdopodobnie Remusa, gdyż było ono precyzyjnie zaścielone. Syriusz szukał czegoś w kufrze Jamesa. Rose została na dole, razem ze Scottem i Lucy. Mieli odciągnąć Jamesa od dormitorium. W razie czego Wilson przyjdzie ich o tym powiadomić. Nie do końca wiedziała co Black zamierzał zrobić.

-Na czym właściwie ma polegać twój wybitny plan?

-No cóż, zasadniczo to możemy wyciąć mu w koszulach miejsca na staniki, skoro tak bardzo je lubi. No i myślałem jeszcze o przerobieniu jego bielizny na żeńską, ale musimy się pospieszyć. A, i jeszcze jeden wątek- podszedł do swojego kufra i wyciągnął z niego czarny, szkolny sweter. -Włóż to, wkurzy się, że dziewczyna, którą chce poderwać chodzi w moich ciuchach. Gotowa, Evans?

-Gotowa.

Kilkoma zaklęciami załatwili sprawę. Z początku wycinanie wychodziło im nieco nieudolnie, jednakże z każdą następną próbą było coraz lepiej. Po skończonej pracy zapakowali jego ubrania do kufra, starając się zatrzeć wszelkie ślady zbrodni. 

-Włóż ten sweter- ponaglił Syriusz. Lily posłusznie ubrała o wiele za duże odzienie. Łapa podszedł do niej mierzwiąc jej włosy.- Nieźle, musisz wyglądać jakby coś tu zaszło. W razie jakbyśmy go mieli minąć na schodach.

-Co? Black!- warknęła odpychając jego dłoń.

-Cii...- przyłożył palec do jej ust starając się ją uciszyć. Gdy stali w takiej głuchej ciszy to faktycznie można było się zorientować, że ktoś zmierza ku drzwiom. Ile mieli czasu? Może minutę. Brunet szybko podszedł do swojej szafki nocnej i wyciągnął z niej piersiówkę. 

-Pij, to whisky. Powiemy mu, że jesteś schlana. Musi od ciebie śmierdzieć.

-Black! Zabiję cię.

-Dobra, ale później. Pij- podsunął jej pod nos trunek. Zaczerpnęła potężny łyk, krzywiąc się. Chwilę później poczuła, ze ktoś przytula ją do piersi, udając, że ją uspokaja.

-Już dobrze, dobrze- gładził jej włosy i wtedy dotarło do niej, co powinna robić. Udając, że wpada w kolejną falę płaczu, zaczęła się teatralnie trząść mamrocąc coś pod nosem.

-Nie przeszkadzam?- doszedł ją znajomy głos. Głos, który zawsze doprowadzał ją do szału.

-Jeśli mam być szczery- zaczął Syriusz, nie odwracając się twarzą do drzwi, by nie ukazać przyjacielowi, kto z nim jest- to owszem, przeszkadzasz. 

-Dobra, tylko coś zabiorę i już spadam- przemierzył pokój kierując się ku swojemu kufrowi, gdy nagle zaświtało w głowie Rudej, że James nie może dowiedzieć się przecież, co znajdzie w kufrze. Nie teraz!

-Wyjdź stąd, Potter!- zagrzmiała udając roztrzęsioną. 

-Na Merlina! Evans? Co ty, co tu....- urwał, wpatrując się w swojego przyjaciela.

-Po prostu wyjdź, proszę- otarła nieistniejącą łzę. Chyba podziałało. W całkowitym osłupieniu chwycił klamkę, ale nie tą prowadzącą na korytarz, lecz tą, która kryła za sobą łazienkę. Po chwili można było usłyszeć spuszczaną wodę w kranie. 

Ruda wykorzystała ten moment by się ulotnić. Blacka i Pottera czekała poważna rozmowa i nie chciała być jej świadkiem. Nigdy.