15.

Pospiesznie opuściła pociąg, a razem za nią, na stację Hogsmeade, wyszedł chłopiec, który towarzyszył jej resztę podróży. Wokoło już tłoczyli się uczniowie, stali w grupkach, przepychali się, rozmawiali, śmiali się, słowem- jak zwykle panował tu niesamowity rozgardiasz. On i długowłosa blondynka trzymali się na uboczu, jeszcze nie chcieli przyłączać się do reszty przyjaciół. Dziewczyna odwróciła się do niego.

-Dziękuję ci, Remusie. Jesteś wspaniałym przyjacielem.

Chłopiec uśmiechnął się do niej. Wyglądała już o wiele spokojniej niż w chwili, w której ją znalazł w pociągu. Była wtedy zapłakana, zdenerwowana, rozdrażniona. Ale przede wszystkim- smutna. Chyba ta rozmowa poprawiła jej humor.

-Och, Rose. Przecież wiesz, że nie ma za co. I że zawsze możesz na mnie liczyć.

Dziewczyna uśmiechnęła się słabo.

-Lepiej będzie, jeśli pójdziesz pomóc Rudej z zadaniami prefekta, bo inaczej zabije i mnie, i ciebie- zaśmiała się krótko.

-Zobaczymy się na kolacji. I, Rose, nie przejmuj się- rzucił jej ostatni uśmiech i zniknął w tłumie. 

Ona zaś samotnie udała się w kierunku powozów, ciągniętych przez testrale. Tak, widziała te wspaniałe stworzenia. Pierwszy raz zobaczyła je przed drugim rokiem. Była przygnębiona po śmierci jej bardzo chorowitej siostry i była bardzo zaskoczona, widząc coś, czego do tej pory nie zauważała. Kiedy spytała dziewczyn, co to za stworzenia ciągną powozy, one spojrzały na nią krzywo. Odpowiedź na swoje pytanie znalazła u gajowego, Hagrida. Opowiedział jej o niezwykłości tych stworzeń, o tym dlaczego niektórzy je widzą. Z biegiem lat dziewczyny uwierzyły jej, choć wciąż ich nie widziały. Ale one były. Stały, dumnie wyprostowane, dorodne i zapatrzone w dal. Wsiadła do pierwszego lepszego powozu, gdzie czekała na swoje towarzyszki podróży. Dostrzegła Lucy, kłócąca się z "kimś".

-Nie. Black, daj jej spokój. 

-Ale...

-Żadnych ale. Porozmawiamy w zamku- rzuciła Lucy, podbiegając do powozu.

-Rose, martwiłam się. Już lepiej?

-Tak, znacznie lepiej- uśmiechnęła się, kiedy nagle twarz jej pobladla. Wszyscy byli przebrani w szkolne szaty. Wszyscy, tylko nie ona. 

-Co jest Rose?

-Lucy, nie mam przy sobie szaty. Została w pociągu. Nie mogę tak wejść!

-Na Merlina, rzeczywiście. Nawet nie zauważyłam. Musimy szybko coś wymyślić.

-Ale co? Nie zdążymy wrócić do pociągu- zielonooka krótko się zamyśliła, po czym krzyknęła- Hej, Black! Chodź tu.

Chłopiec o kruczoczarnych włosach wyglądał na nieco zaskoczonego, jednakże szybkim skinieniem zasygnalizował przyjaciołom, że zmieniają miejsce.

-Witam, moje panie. W czym może wam służyć wspaniały Syriusz Black?

-Chcesz wybaczenia Rose? To oddaj jej swoją szatę. 

-Co?- słuchać było zdziwiony głos Syriusza, tak jak i Rose.

-Lucy, ja nie wiem, czy to jest dobry pomysł- zaczęła niebieskooka blondynka.

-Rose, to jest jedyny pomysł. Poza tym jest ci to winien- rzuciła wymowne spojrzenie w kierunku przyjaciółki. Dziewczyna zrozumiała, o co chodzi i podeszła do szarookiego chłopca.

-No dobra... Syriuszu, wybaczę ci, jeśli pożyczysz mi swoją szatę. Tobie się i tak upiecze- uśmiechnęła się zachęcająco. Widziała, że szata Łapy będzie na nią o wiele za duża, ale zawsze to jednak szata. Nie dostanie odjętych punktów. Zauważyła, jak chłopiec ściąga górna warstwę szaty, pozostając w spodniach i koszuli szkolnej. Rose szybko wciągnęła nakrycie, dzięki czemu nikt nie mógł zauważyć, że pod spodem znajduje się mugolska sukienka.

Obróciła się w miejscu, dochodząc do wniosku, że zmieściła by się w tym odzieniu jeszcze ze trzy razy.

-Wyglądasz bosko- skwitował Syriusz, pożerając ją wzrokiem.

-Lepiej wsiadajmy, zanim nam odjadą- blondynka wskazała na powozy.

-Dobra myśl, Rose. Siadam obok swojej szaty- wykrzyknął Syriusz, jakby próbując przekonać wszystkich, że chodzi mu tylko o jego ubranie.- Która obecnie okrywa nieziemską dziewczynę- szepnął do ucha Rose, by tylko ona mogła to usłyszeć. W odpowiedzi uśmiechnęła się do niego, ale nie był to ten typ uśmiechu, którego stosuje się w odpowiedzi na komplement. Był to raczej życzliwy uśmiech w stylu: "I tak nie uda ci się mnie poderwać".