69.

Wpijając się w wargi swego kochanka zapominała o całym świecie. Jego blond włosy - specjalnie zmienił dla niej - były tak miękkie, że mogłaby bawić się nimi przez długie godziny. Tak bardzo lubiła czuć, że jest on blisko niej. Tę nieco prywatną chwilę przerwała im Rose. Zeszła po schodach tuż do Pokoju Wspólnego. Dziwnie nieobecna, wzburzona i... smutna. Tępo wpatrywała się w ogień, a gdy wyczuła, że zakochani się jej przypatrują, blado się do nich uśmiechnęła. - Nie przeprosił? - spytała Torres.

- Nie.

- No co za bezczelny typ! Niech no ja mu się dobiorę do skóry, to popamięta! Frajer nad frajerami! No ludzie! - mówiła nazbyt głośno Lucy. Tak bardzo zbulwersował ją ten fakt, że aż Scott musiał ją przytrzymywać. - Co on sobie myśli! BLAAACK! Złaź tu, natychmiast!

- Och, Lucy, to nic nie da. - odparła ze spokojem w głosie Rose.

Po niedługiej chwili do Pokoju Wspólnego przyszli huncwoci. Wilson automatycznie mocniej uścisnął swoją dziewczynę. Tak bardzo się o nią troszczył.

Na fotelu na przeciwko Rose rozwalił się Syriusz, który ze znudzeniem przyglądał się Lucy i Scootowi. W chwili, w której siódmoklasista przytulił swą lubą do piersi i ucałował w czoło, Syriusz przewrócił oczami.

- Moglibyście przestać się miziać na oczach innych. Zaraz dostanę ataku torsji jak tak na was patrzę.

- To w takim razie masz idealny pretekst by wyjść stąd, Black! - warknęła Rose. Jej oczy wyglądały teraz jak narysowane kreski.

- Ja akurat mam wielką ochotę by tu przebywać i nikt mi tego nie zabroni!

- To może byłbyś tak łaskawy, by nie ogłaszać wszem wobec swojego zdania, które notabene nikogo nie obchodzi! - warknęła niebieskooka. Kipiała złością i poirytowaniem.

- Rose, skąd u ciebie tyle złości?

- Bo skoro dwoje ludzi łączy jakieś uczucie, to chyba mają prawo je sobie ukazywać. BO ONI PRZYNAJMNIEJ MAJĄ JAKIEŚ UCZUCIA! - krzyknęła, od razu tego żałując. Wszystkie oczy skierowały patrzyły wprost na nią. Chwile później przeniosły się one na Blacka.

- Tak, mają uczucia. Świetnie. Tak bardzo ci się to podoba, co Rose? To czemu sama nie dasz komuś szansy? Czemu sama się ograniczasz? No, powiedz!

- BLACK! - Lucy ewidentnie zabijała go wzrokiem, lecz na próżno.

- Nie Lucy. Ona po prostu sama nie wie czego chce! Chce uczucia, ale się najzwyczajniej w świecie boi. JEST TCHÓRZEM!

- ZAMKNIJ SIĘ! - Rose podniosła się z fotela. Trzymała już różdżkę w gotowości. Jej klatka piersiowa nadzwyczaj szybko unosiła się i opadała. - Nie jestem tchórzem. - chłód bił od niej na milę. Odwróciła się na pięcie, aby udać się do dormitorium, aż tu nagle, Black zaczął krzyczeć do jej pleców:

- Nie jesteś? A teraz to co niby robisz? Uciekasz! Jak zwykle uciekasz! Tak jest łatwiej, prawda? Ale powiem ci coś: są chwile, kiedy trzeba wybierać między łatwym, a opłacalnym.

Niebieskooka stała jak wryta, nie poruszała się. Wszyscy obecni w Pokoju Wspólnym zamarli.

Łapa wykorzystał chwilę, w której Rose stała jak sparaliżowana. Szybko przemierzył dzielącą ich odległość. Położył swe dłonie na jej biodrach, po czym wyszeptał.

- Nie jesteś tchórzem, Richardson?

- Jestem odważniejsza niż ci się wydaje, Black. - wysyczała.  Strąciła jego dłonie ze swoich bioder i ruszyła przed siebie. Głowę uniosła wysoko. Tak, by nikt nawet nie był w stanie pomyśleć, że po jej twarzy właśnie spływają gorące łzy.

Jednakże, po drugiej stronie zamku pewna rudowłosa dziewczyna wirowała w ramionach swojego partnera. Lekkie uniesienia, nieśmiałe spojrzenia. Było prawie jak w bajce. Prawie, ponieważ jego błękitne oczy nie były tak ciepłe jak oczy pewnego bardzo irytującego człowieczka.Po podwieczorku Collin odprowadził ją do pokoju wspólnego. Przy schodach prowadzących do dziewczyńskiego dormitorium pocałował ją w policzek. Lily nawet się nie spodziewała, że jest obserwowana, Z udawaną gracją udała się do swojego pokoju, choć z jej brzucha wylatywały motyle. W łaziance paliło się światło. Lucy jak zwykle leżała na łóżku zwisając głową w dół, a Mary rozczesywała swoje wilgotne włosy,

- Jak było? Opowiadaj! - zerwała się Torres.

Lily jedynie zaczęła piszczeć ze szczęścia. Ta reakcja wyrażała więcej niż jakiekolwiek słowa. Rzuciła się na swoje łóżko by dać upust swoim emocjom, aż tu nagle...

- POTEEER!